Er zullen nog maar weinig flessen wijn zijn die kunnen zeggen dat ze de Slag bij Waterloo (1815) hebben meegemaakt. Maar bij Thiessen Wijnkoopers aan de Grote Gracht in Maastricht ligt er een.
Openmaken zou zonde zijn en verkoop op een veiling zou een machtig kapitaal opbrengen, maar dat is nu precies waar het dit wijnhuis niet om gaat. Hier voel je nog een tastbare – en overduidelijk gekoesterde – band met het verleden, in een pand waarin alleen al de wijnkelders dateren uit de 14e en 15e eeuw.
Een bijzondere man uit Duitsland
Thiessen Wijnkoopers is dus de oudste wijnhandel in Nederland. Dat begon allemaal met Guillaume – Willem – Thyssen uit Duitsland, telg uit een roemrucht Duits geslacht. In 1717 begint hij zijn wijnhandel op de plek waar het bedrijf nog altijd gevestigd is, in het pand Den Ancker aan de Grote Gracht. Thyssen doet het goed. Zijn belastingaanslag over 1721 vermeldt droogjes dat hij accijns betaalt over 1.745 flessen en 8.636 potten wijn. Hij is geen man om stil te zitten en het bedrijf wordt systematisch uitgebreid. Tegenslag is er natuurlijk ook. Nadat de Fransen Maastricht veroveren vordert het Franse leger zo’n beetje alles wat los en vast zit. Door de wetgeving van Napoleon verandert ook de achternaam van de familie in Thiessen.
Alles moet altijd een 9+ zijn. Dat vertaalt zich in de dienstverlening, waarin vandaag de dag klanten uit de horeca – en de Randstad – een aanzienlijke rol spelen.
In 1905 verkoopt Joseph Thiessen zijn wijnhandel aan zijn leerling Henri van Oppen. Deze blijft goede zaken doen en het bedrijf overleeft de crisisjaren en de Bezetting. De naam Thiessen – wijd en zijd bekend – blijft gehandhaafd.
Maar in de zeventiger jaren verandert er iets. Mensen gaan hun wijn in de supermarkt kopen en voor de successievelijke eigenaren Neumann en Penris zit er weinig anders op dan een eigen niche creëren, waarin het gaat om topkwaliteit.
Uiteindelijk komt de redding in 2003 van Marcel Mourmans (overigens aangespoord door zijn vrouw Robbie), de oprichter van Mora, dat in 1995 bij Unilever werd ondergebracht. Mourmans is een perfectionist en dat betekent dat alles altijd een 9+ moet zijn.
De wijnkelders van Thiessen waar wijnen nog op het vat liggen en waar volle flessen rusten. Lang rusten.
Thiessen Wijnkoopers zit, en doet dat nog altijd, in het topsegment. Onder de eerste eigenaren heeft de Maastrichtse clientèle – overwegend bestaande uit de plaatselijke notabelen en de geestelijkheid – toegang tot het beste dat Frankrijk te bieden heeft, met wijnen als Grands Échézeaux, Musigny en Romanée.
Er liggen aan de Grote Gracht overigens nog altijd zes flessen Chateau Pétrus uit 1953, destijds op het vat aangekomen en in de kelder gebotteld. Dat laatste gebeurt sinds enkele jaren niet meer, omdat het niet langer rendabel is.
Een andere innovatie – die wonderwel heeft uitgepakt – is de winkel, die in het kielzog van de nieuwe Universiteit van Maastricht het licht zag. De evenementen in dit gebouw zijn belevenissen waar iedereen over praat.
Een blik in de toekomst
Hoe je het ook draait of keert, Maastricht blijft toch altijd een stukje buitenland in Nederland, waar de mensen begrijpen wat het leven leuker maakt. Thiessen Wijnkoopers is onderdeel van dat leven, iets dat Marcel Mourmans destijds goed heeft gezien.
Kijken we in de kelders van de Maastrichtse notabelen in 1794, dan hadden we daar exotische, exclusieve en exquise dranken als Jamaica rum, Kaapse wijn, Griekse malvezijwijn, Château Margaux en champagne gevonden. Het is in de nabije toekomst aan bedrijfsleiders Gerry Habets en Gerard Mertz om te zorgen dat Thiessen Wijnkoopers in Maastricht die grande dame van de Nederlandse wijnhandel blijft.
